Kalbi sökülmüş çağa,
Aydınlık veren sensin.
Kuraklaşan bu toprağa,
Al güller seren sensin.
Gönüllere muhabbet,
Gözlere nöbet nöbet…
İlim, hayâ, ferâset
Çiçeği deren sensin.
Karanlıklar bürürken
İnsanlığın gözünü,
Damla damla nurunla,
Hikmeti gören sensin.
Horlanırken müminler,
Ezilirken Müslüman,
İslâm’a sahip çıkıp,
Rahmete eren sensin.