Aşkına yandığı inci gözlerini gördü zeytin gözleri.
O an geçti anadan, babadan, yârdan.
Tâif’te ve Akabe’de sımsıkı tuttu ellerini…
Heyhat, olamadık Zeyd’in gözleri ve elleri.
Zeytin siyahıydı Zeyd’in gözleri,
Doyamazdı sana bakmaya, ey Nebî.
Heyhat, olamadık Zeyd’in gözleri…
Bakamadık sana bir kez, Sevgili.
Adım atacak hâl kalmaz bende, görürsem seni.
Ne olur, bir kez göreyim düşümde seni…
Altın beyazıydı Zeyd’in elleri,
Kıyamazdı elin tutmaya, ey Nebî.
Heyhat, olamadık Zeyd’in elleri…
Tutamadık bir kez, nazlı Sevgili.
Adım atacak hâl kalmaz bende, görürsem seni.
Ne olur, bir kez göreyim düşümde seni…