İnandığım gibi yaşadım, durdum
Uydum mizacın gönlünde boğuştum
Biliyorum, ayıp değil bilmemek
Asıl saçma: inatmış öğrenmemek
Düşünceler bir yana, şuursuzdum
O yüce dinimi bilmeden önce
Anlaşılıyor ki hidayet gerek
O ulvî imanı bilmeden önce
Bilmeden, bilmeden
Bilmeden önce
Sıkıntılardan irkilince birden
İffet geldi aklıma bir yerlerden
Doğayı “tabiat kanunu” sandım
Yıllarca bu aciz aklıma kandım
Çoğu zaman atmak isterdim yardan
O ulu İslam’ı bilmeden önce
Boşa geçen zamanlarıma yandım
Sahibim Allah’ı bilmeden önce
Bilmeden, bilmeden
Bilmeden önce